inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1860-1932

poëzie (nr. 3.865):

STEMMING.

De wind waait hoog en kent de mensen niet!
Hoog wil ik stijgen in de Noordenwind,
Boven 't gerucht van stemmen - boven 't licht
Der volle straten en de druk der mensen.

Ik wil ééns vrij zijn, ééns oneindig vrij -
Dat er geen liefde en lachen voor mij is,
Geen zachtheid en geen weemoed en geen lust.

'k Wil eenzaam stijgen met de Noordenwind,
Die in de kille nacht gestadig waait,
Groot en onwetend. Stijgend zal ik neerzien,
Met koude blik en onbewogen mond,
Op wat voor eeuwig wegzinkt onder mij.

En als de passies, die 'k heb liefgehad,
Zich aan mijn kleed'ren hechten en 't gezicht
Met schreien heffen en mij angstig vragen
Hen niet alleen te laten in de nacht....

Dan zal ik zwijgend hun gekromde handen
Losmaken van mijn kleed, - en als zij vallen,
Zal ik niet sidd'ren bij de doffe slag;
Maar zingend rijzen in de koude nacht! -

Schrijver: Frederik van Eeden
Inzender: Redactie, 29 maart 2020


Geplaatst in de categorie: vrijheid

2.0 met 16 stemmen aantal keer bekeken 4.628

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)