Poëzie

1863-1919

poëzie (nr. 239):

Klein kindje heeft verdriet

Klein kindje heeft verdriet, maar moeder laat
Voor hem een mooi geel balletje in een kring
Ronddraaien - en het schijnt een gouden ring -
Aan een onzichtbare, elastieken draad;

Dan met een hamertje op een gam'lang slaat
Ze wijsjes, uit heel verre herinnering;
En 't draaiend balletje en 't metaal-geting
Leidt-af het kindje, en 't zingt en tikt de maat.

Zo zwaait voor mij Brahman door mijn heelal
De statig cirkelende zonnebal,
En speelt op dondergam'lang de oude wijs.

En ik vergeet; 'k maak verzen en ik ben
Gelukkig, zo dat 'k niet mijzelf meer ken,
Een kind - ja, maar als Lao-tse: kind en grijs.