Soms, plots'ling, door mijn Brahmanvrede heen
Soms, plots'ling, door mijn Brahmanvrede heen,
Schreeuwt als een stervend beest mijn oud verdriet:
Een reuk, een landschap, een herinnerd lied
Roept op naar 't leven, wat gestorven scheen.
Dan mis ik wie ik liefhad meer dan een;
Besef van eeuwige Eenheid gaat te niet:
Mijn blik, door mens'lijkheid verduisterd, ziet
Smartelijke gescheidenheid alleen.
En ik lach om machteloze dromerij
Van Yâjnawalkya's Zelf-vergodlijking:
'T leed- en verand'ringsloze - baat het mij,
Die lijd in wereld van verandering?
Tot 'k op uw zee, bevrijd weer, ademhaal,
Gangâ van Yâjnawalkya's stat'ge taal!
Brahman, deel I, p. 234(1919)
Schrijver: J.A. dèr MouwInzender: Johan Mostertman, 18 juni 2003
Geplaatst in de categorie: verdriet