Poëzie

1863-1919

poëzie (nr. 3.937):

't Is lang geleden (17)

Ik werd al aardig knap, want 'k leerde frans.
Blij was 'k! Als je dat kende, ja, dan was je
Een eind op streek, begreep ik, want dan las je
Verne in 't oorspronk'lijke en Aimard's romans.

Maar moeilijk! h al dad'lijk was daar hache;
En dans was zonder s, met s le sens;
Du fils - des zoons; maar de l'homme - des mans;
En die vervoeging! Je sais maar je sache.

Vreemd: een frans jochie, dat ik had ontmoet,
Sprak niet als meester; en die wist 't toch goed:
'La loi - de wet' klonk met zo'n mooi ronde oea -

Ik durfde niet beslissen; maar 't was naar,
Dat 'k niet zo vlug als hij achter elkaar
Kon zeggen: que je ne m'en aille pas.