Poëzie

1864 - 1924

poëzie (nr. 3.650):

Zoals de maaiers 's avonds huiswaarts gaan

Zoals de maaiers 's avonds huiswaarts gaan,
verzadigd krachtig, in het hoog gezag
des avonds met in 't oog vierkant de dag
van licht, waardoor zij zwaaiend zijn gegaan.

Zo ga ik ook, terwijl de grote maan
kogelend voortgaat langs de stroeve dag
der nacht die 'k even koperhel òpzag,
mijn armen en mijn hoofd zijn welberaan.

Dit heb ik zó en dit ook zó gedaan,
mijn benen gaan nog rustig door het werk,
mijn borst dringt voor, mijn ogen zien naar 't rusten.

De slaap heeft breed zijn dommelende kusten,
daar zal ik als op stenenblauwe zerk
slapen, de schouders moe van 't hangend gaan.