Poëzie

1844 - 1914

poëzie (nr. 3.688):

WROK

De lucht hing laag in geelgrauw vale broeiing;
Het land lag stil, als voelde 't dat daarboven
Wolken van strijd en onrust samenschoven,
Vol weerlichtvlamverzet en toornegloeiing.

En over 't land bewoog - één samenvloeiing
Van wrokkende gestalten, maatloos sloven
Van talloze eeuwen op hun nek geschoven -
Een grauwe schare in ordloze vermoeiing.

Daar brak een momplen uit hun stugge monden;
Vlamogen laaiden of zij doden konden;
Hun droge lippen stuwden donkre woorden.

En of de wolken wee en vloek verstonden,
Bogen zij dieper over 't land, en zonden
Donderend vuur tot zij de vloek verhoorden.