inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1877 - 1924

poëzie (nr. 5.235):

De eenzame schoonheid

Te zwaar is de Schoonheid alleen te dragen!
Volk waar zijt gij -?
0, helpt mij de trage hemelen schragen.
Draagt ze met mij!

Laag hangen de wolken over de gronden -
Varen voorbij!
Houde' u de donkere steden gebonden
In hun galei?

Dof dreunt de zee onder de eenzame luchten
Aan Hollands zij!
Late' u die sterreke steden niet vluchten
Diep uit de wei?

Hoog gaan de schuimende kantlende golven.
Schoort ze met mij!
Schoon volk! heeft het gele geld u bedolven
Onder de klei?

Schudt dan uw boeien! trekt op naar de stranden!
Schoudert uw rij!
Strijdend schoon volk schakelt samen uw handen!
Viert het getij!

Diep duiken de zeeeën, hoog drage' hun kruinen
Een witte sprei!
Vollek van Holland! bestorrem de duinen,
Loop storm met mij! -

Duisterder schuiven de nev'len in risten
Ver naar het IJ, -
Blaas ze heen uit volle longen die misten,
Ken uw waardij! - -

Aan het eenzame strand wanklen mijn voeten, -
0, waar zijt gij -?
Schoon volk! ga met mij de Schoonheid begroeten -
0, sta mij bij!

Schrijver: C.S. Adama van Scheltema
Inzender: Redactie, 10 februari 2024


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

4.0 met 13 stemmen aantal keer bekeken 3.014

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)