inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1877 - 1924

poëzie (nr. 427):

Kind en mens

Hoe heerlijk goed is 't een klein kind te wezen,
Klein voor de eenheid van het groot heelal,
De pracht, die nooit dit hart bereiken zal,
Waarnaar wie groter ware' een wereld wezen.

0! in een kinderziel wijsheid te wegen,
Die 't wisslend leven al zijn kindren geeft,
Als elk maar weent en lacht - waarachtig leeft,
Zó kind bij mensen is een rijke zegen!

Ik voel geen lastig lijf: - mijn ziel alleen
Buigt zich en luistert naar wat is geleden,
Een diepe rust ligt toovrend om mij heen
Naar 't oord, dat door geen mens nog werd betreden.

De warme zon bloeit voor mijn stille voeten,
Mijn ogen lachen zacht, haar stil te groeten.

Schrijver: C.S. Adama van Scheltema
Inzender: d.h., 28 maart 2004


Geplaatst in de categorie: kinderen

3.0 met 22 stemmen aantal keer bekeken 3.293

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)