Lichte nacht
Ik ben voor de nacht gaan staan
Met mijn lijf vol zonden -
Mijn rode hoofd hing gebonden
In de stralen der maan.
De oneindige hemel geleek
In zijn diepe beminde
Stilte een spiegel - waarin de
Eeuwigheid keek.
Als een kille zee van wijn
Dreef de hemel met stille
Golven - ik wilde mijn lippen optillen
Om te drinken en rein te zijn.
Als een dankbaar dier, zo vroom,
Heb ik van de nacht gedronken -
Toen ben ik nedergezonken
Als een blad van een boom.
Over mijn volgezuchte bed
Heeft de maan geschenen -
Haar glimlach ging over mij henen
Als een gebed - als een gebed!
zwervers verzen(1904)
Schrijver: C.S. Adama van ScheltemaInzender: adm, 1 mei 2004
Geplaatst in de categorie: emoties