O kinderen van mijn dromen
O kinderen van mijn dromen,
O bloemkens van mijn tuin,
Wat buigt ge droef en lome
Uw tengere kopkens schuin.
Ge waart zo fris te voren
Als klokskens van de mei,
O lievekes, geboren
Uit droom en mijmerij.
En 'k heb u, stil-bewogen,
Gevoed, bij nacht en dag,
Met regen van mijn ogen,
Met zonne van mijn lach.
Ik wil u niet zien welken;
Ge moet herleven nog.
O liefde, warm die kelken,
O zonne, zoen ze toch,
En koester, lieve, goede,
Mijn zielekinderen weer;
Ik kan ze niet meer voeden:
'k Heb geen illusies meer.
vondelingskens
Schrijver: Alice NahonInzender: adm, 11 mei 2004
Geplaatst in de categorie: emoties