Lach
Ik heb gelachen, wijl ik niet wou schreien
Toen mij de vriend mijns harten had verraden
Ik stond alleen aan 't kruispunt onzer paden
Hij ging, waar blijden zich ten feestdans reien
Vaarwel den weg dien wij te zaam betraden
Mijn gids verlaat mij in donkere doodsvalleien
Waar zon noch bloem mijn blik met hoop wil vleien
En 'k eenzaam moet door wilde stroomen waden
Lang valt de weg aan wankele voeten
Wanneer geen arm de zwerversmoede beuren
Geen vriendenstem de stilte komt verzoeten
Wie mij verried zal ik die nog betreuren?
Geen traan voor dezen!!
Ik lachte weer, al zou 't mijn lippen scheuren.
Inzender: Carmen, 5 juni 2004
Geplaatst in de categorie: ex-liefde