inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1586 - 1658

poëzie (nr. 462):

Avondgebed

De nacht de moeder van de rust
des hemels grote fakkel blust,
Van arbeid zijn de leden moe,
de sluimer drukt de ogen toe.

O, Hoeder groot van Israel
wees ons een trouwe nachtgezel,
en wakker om ons henen ziet,
zo vrezen wij de vijand niet.

Gij hebt al wat op aarde is
begraven in de duisternis,
begraaf ook onze zonden boos
in Uw genade grondeloos.

Wanneer het lichaam slapen gaat,
de ziele toch niet slapen laat,
Maar waken* tot U alle tijd,
die aller zielen Vader zijt.

Totdat het aardse wederom
in zoete slaap ter aarde kom,
de geest in volle zaligheid
daar haar de rust is toegezeid.

- - - - - - - - - - - - -- - - - - - - - - - - - - - - - -

* wakend opzien

Schrijver: Jacobus Revius
Inzender: Esther, 10 juni 2004


Geplaatst in de categorie: religie

3.0 met 19 stemmen aantal keer bekeken 3.885

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)