inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1868 - 1922

poëzie (nr. 477):

Zo wie klage...

Gaf mij ooit in vroeger stonden
Haat of onrecht stof tot klagen
Over andrer mensen zonden?
Ik geloof het noô
Of miskenning? Zoude ik vragen,
Om gekend te zijn, wier stage
Zorg bestond in 't veilig dragen
Van 't incognito?

Die mij tegenwerken willen,
- Zijn ze sterk of zwak, om 't even -
Zo ze werken, ze verspillen
IJdelijk hun kracht.
Wie kan mij, die in dit leven
't Streven zelf heb opgegeven,
Wie de stille tegenstreven,
Die niet streeft of tracht?

Hebben lasteraars verstoken,
- Doelloos of wel overwogen -
Achterklap van mij gesproken?
Dat is hunne zaak;
Zo maar steeds die praatjes mogen
Praatjes blijven door mijn pogen,
Dat ik al hun praat tot logen
En laster maak.

Ach, de haters, die mij haatten,
Die mij heimlijk tegenstonden,
Kan ik anders dan hen laten
In hun droeve staat?
Maar mij smarten mijne zonden,
- Zo mijn wezen 't hunne wondde, -
Waardoor deze haters konden
Blijven in hun haat.

Schrijver: Jacqueline van der Waals
Inzender: H.B., 28 juni 2004


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 2.212

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)