Poëzie

1877 - 1924

poëzie (nr. 4.736):

Onder de boom des levens

Lieve, hoort gij hoe het bruist door het loof van de boom onzens levens,
En hoe het duizelend blad ruisend bezwijmt om ons heen?
Voelt gij de stam, die ons schudt en de takken, die boven ons buigen? -
Lieve, geef gij mij de hand - ons laat het leven alleen.

Over ons ijlt reeds de schemer, met al zijne nev'lige armen
Wist hij het dode verleên - wist hij het doel van de tijd;
Ik zie de aard nog maar vaag, als een schim achter waaiende blâren -
Lieve, geef mij de hand, dat ge nog neven mij zijt.

Allerzij nadert de nacht; in zijn angstig opstandige diepten
Word ik geen hemel noch ster, niet enig pad meer gewaar;
't Is of mijn hart als een blad wegwaait in het gulzige donker -
Lieve, geef mij de hand, want wij behoeven elkaar.