Poëzie

1865-1925

poëzie (nr. 4.441):

Schepen liggen er; waarom zo...

Schepen liggen er; waarom zo...
het lieve water leed het zo.

Vele zeilen zijn uitgehangen
brede, slepende. Huizengangen

stonden; zacht gestreden nu
schromelijk, want het was alles luw

vervuld; in de heldere streken
van de witte hemel geleden

wensen te wezen, mijn zinnen dreven
er in, in een zachte trek opgeheven.

Dromen bleef over: was het voor dezen
al zo, was dit het eerste wezen?

---------------------
uit: 'Gedichten I'.