inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1859 - 1938

poëzie (nr. 521):

Nauw zichtbaar wiegen...

Nauw zichtbaar wiegen, op een lichte zucht,
De witte bloesems in de schemering - ziet,
Hoe langs mijn venster nog, met ras gerucht,
Een enkele, al te late vogel vliedt.

En ver, daar ginds, die zacht-gekleurde lucht
Als parelmoer, waar iedere tint vervliet
In teerheid... Rust - o, wonder - vreemd genucht!
Want alles is bij dag zo innig niet.

Alle geluid, dat nog van verre sprak,
Verstierf - de wind, de wolken, alles gaat
Al zacht en zachter - alles wordt zo stil...

En ik weet niet, hoe thans dit hart, zo zwak,
Dat al zó moe is, altijd luider slaat,
Altijd maar luider, en niet rusten wil.

Verzen (1894)

Schrijver: Willem Kloos
Inzender: adm, 3 september 2004


Geplaatst in de categorie: emoties

4.0 met 29 stemmen aantal keer bekeken 3.060

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)