Poëzie

1870 - 1943

poëzie (nr. 4.833):

THUISKOMST IN HOLLAND

O land van bergen, in wat drang naar vreugde
Mijn wilde stroom door uw valleien snelde:
Een diep stil water dat in 't Noorden welde,
Wie maar van ver zijn sneeuwen oorsprong heugde.

Daar werd ik heel van de aard, en uit me zelve
Waakte ik als uit een droom, een veelvereeuwde,
Toen bruisend barstte en wit in schuim versneeuwde
Spiegel gewoon de hemel te weêrwelven.

Door 't koele dal onder de hemel boven
Als klaarblauw moederoog in zijn gerustheid
Danste een blij kind naar bruisende onbewustheid,
Te vree God achter bergen te geloven.

Groen leven uit vulkaangeploegde voren,
Vol bloemen nieuw, echo's triangeltingen,
Droeg hoog de onnaakbaarheid der bergeklingen
Waar sneeuwziel lag in middagzon te gloren.

En als met de' avond wonderdiep zich kolkte
In rust van 't bergmeer 't wild ondiep gewemel,
En in de straling van den opener hemel
De vaste bergen diafaan verwolkten,

Dan leefde op aard weer de oude sprook van leven,
Van iedere aardedag op aard begonnen,
En bij de sterontstoken horizonnen
Avondlijk als gebed tot God geheven.