inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1856 - 1936

poëzie (nr. 588):

Rouw om het jaar

Maanden, komt, brengt bloemen aan,
De lucht is bleek met de laatste maan,
En het jaar, het jaar is dood!
Het jaar is een koud, dood man in huis,
En ik wil het begraven met zang en geruis
Van vallende bloemen...
Het jaar, ach 't jaar is dood!...
Blijde maanden van 't dode jaar,
Volgt zachter achter de baar
Dan toen gij volgde na elkaar,
Armvollen dragend van blijde bloemen...
Eerste en laatste maanden, treedt
Langs de baar met slepend kleed -
Uw preevlende lippen noemen
Spelend de naam van 't jaar...
Ach, 't schone jaar is dood!...

Maanden, die als maagden zijt,
Strooit rondóm hem bloemen en kruid, -
Hij was een schoon, groot man in zijn tijd,
Draagt hem met zangen en klagen uit!...
Bloemen liggen om 't schone hoofd,
Bloemen over de baar -
Maar het licht, ach het licht is gedoofd
In de ogen van 't dode jaar.

Gaat nog eenmaal rond de baar,
Komt dan weér...
Ziet nog eens naar 't dode jaar,
Dan niet meer...

Zoete mei, die altijd lacht,
Ween niet meer met hangend haar -
Gij zijt de schoonste van ieder jaar,
Ween niet meer, maar wacht:
Wacht met uw zusters ter wederzij,
Hand in hand:
Ik hoor op mijn drempel gelach en gevlei:
't Is het nieuwe jaar en de blijde mei
Wenkt het met bloemen naderbij -
De koude maand schuilt weg aan de wand:
't Nieuwjaar gaat haar voorbij...

Persephone en andere gedichten(1885)

Schrijver: Albert Verwey
Inzender: Lena, 8 december 2004


Geplaatst in de categorie: tijd

3.0 met 37 stemmen aantal keer bekeken 6.916

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)