inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1859 - 1938

poëzie (nr. 617):

Elk kloppen van mijn bloed is een gebed

Elk kloppen van mijn bloed is een gebed,
Wanneer 'k de handen samen-vouwend smeke
Om één, Onkenbaar Wezen! - één, één teken
Van U, mijn God, mijn Eénge Heer, Die let

Op elke daad, gedachte of woord, o Het
Aller-aller-onkenbaarst Zijn, die 't weke
Bewegen mijner ziel hebt doorgekeken,
Hoe het zich-zelf in zich-zelf steeds verzet, -

O God, mijn God, Gij zijt wel gans-almachtig,
Schoon 'k niet begrijp hoe 't slechte kan op de aard zijn,
Maar Gij zijt God, God-zelf, voor Wie ik, krachtig

Mens, door Uw Wil, deemoedig buig in prachtig
Vernederen mijns-zelfs in diep-vervaard zijn.
O! 't echte slechte nimmer kan iets waard zijn.

Schrijver: Willem Kloos
Inzender: JM, 24 januari 2005


Geplaatst in de categorie: religie

2.0 met 25 stemmen aantal keer bekeken 5.420

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Aukje-Tjitske
Datum:
29 september 2005
Email:
A.T.Hovingaumail.leidenuniv.nl
Die verouderde taal maakt zo'n gedicht juist stijlvol! Het is een kwestie van leren lezen. De nieuwe vertaling van de bijbel is prima, daar wil ik niets aan af doen, maar oudere taal heeft wel iets. En ik ben echt nog niet zo oud.
Naam:
J.Neef
Datum:
25 januari 2005
Email:
j.neefchello.nl
Deze taal is niet aantrekkelijk om te lezen
te stijf en te stijlvol.
Zie vooral de nieuwe vertaling van de bijbel
zeker voor de jongere lezers.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)