Poëzie

1856 - 1936

poëzie (nr. 642):

O Man van smarten met de doornenkroon

O Man van smarten met de doornenkroon,
O bleek bebloed gelaat, dat in de nacht
Gloeit als een grote, bleke vlam, - wat macht
Van eindeloos lijden maakt uw beeld zo schoon?

Glanzende Liefde in een damp van hoon,
Wat zijn uw lippen stil, hoe zonder klacht
Staart ge af van 't kruis,- hoe lacht gij soms zo zacht,-
God van Mysterie, Gods bemindste Zoon !

O Vlam van Passie in dit koud heelal!
Schoonheid van Smarten op deze donkere aard!
Wonder van Liefde, dat geen sterveling weet!

Ai mij, ik hoor aldoor de droeve val
Der dropplen bloeds en tot de morgen staart
Hij me aan met grote liefde en eindeloos leed.