inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1855 - 1930

poëzie (nr. 4.565):

Op een pauw-oog vlinder

Door 't licht kom ik aangedwerreld
In dovende nazomer-wereld,
Luchtig gelijk een veer,
En daal als een sprookje neer,
En wenk als een fabel op
Met mijn gespriete kop.

Als 't woord in een arme dichter,
Kom ik al voller en lichter:
'n Spraakloos, een roerend nietsje,
Een vlammetje, beeldje, een ietsje,
Dat monkelt en oogelt groot,
Ruimtelings, ongenood.

Ik weet niet hoe ik dat werd;
'k Houd wapperwijd uitgesperd
'n Flonker-donker verhaal:
De runen en raadseltaal
Van mijn ontbonden duister,
Toen ik verstierf tot luister.

Er zijn er die op mijn vlerken
De tekens van tranen merken,
Die in mijn stemmige dracht
Hervinden de toon der klacht,
En aan mijn onwichtig zweven
De naam van grillig geven.

Maar kom ik ter fleurige drempels
Der woningen, blinkend van stempels,
Spieglen tijds rijpe pronk
Waarvan ik betokkeld vonk,
Blijft menig bewogen staren,
Zijn jeugd weer aan voelde varen.

Wijl spreken zij doen tot het hart
Mijn vleugels als avond bestard;
Wijl uit hun stille vlam
Een lonken plotseling kwam
Als wijn-gloei, knoppen van rozen:
Dat 's mijn metamorfose.

Dan maken mijn vluchtige blaadjes
Al wiegelend verliefde praatjes;
Onttoveren stroeve lippen
Geparel van tanden-tippen,
En roemen purper gespreid
Nacht's wonderbaarlijkheid.

Of dwalen mijn smachtende schijnen
Door dromers en peinzende breinen;
En brandt van mijn teer fluweel
Een glans op papier, in penseel,
Een nagloed van zon en maan,
Lust-vol en troost-belaân.

'k Ben somber en ik ben vrolijk,
Zwaarmoedig-ernstig en olijk,
Bloed-warm, vol van azuur;
Een eindloosheid, kort van duur,
Een gave, een gever, een schat,
Een praler, een hemelse fat.

Zo ben ik; mijn feestelijk zwerven
Leeft in de sfeer van staag sterven;
Al mijn geluk, mijn rood,
Zweemt naar het blauw van mijn dood,
En zwijmt op mijn blaadjes broos
Als 'k klep bedoelingloos.

Van woorden leeft enkel de zin,
Van 'n bloem is honing 't gewin,
En die mij werd gegeven;
Dus ga ik weer verder zweven,
Dus volg ik slechts mijn natuur,
Rol ik mijn tong uit en puur.

puur - van puren, te voorschijn halen bv bijen puren honing uit bloemen

Schrijver: Jacobus van Looy
Inzender: Redactie, 11 april 2022


Geplaatst in de categorie: natuur

5.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 3.102

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)