Poëzie

1814 - 1903

poëzie (nr. 755):

CAVE CANEM

Het hondgeblaf verstomme op aarde!
Elk mens, één kind heeft groter waarde
Dan al die „trouwe honden” saam.
Eén dolle hond doet in zijn woeden
Meer kwaad dan duizenden vergoeden
Van edelst ras en schoonste naam.

Maar zonder hond kunt gij niet leven?
Het zij! De vreugd zij u verbleven,
Maar houd haar voor uzelf, geheel!
Uw naasten met uw beest te kwellen
Of aan gevaren bloot te stellen,
Is toch een weinigje te veel.

Geen paarden worden losgelaten;
Geen stieren zwerven bij de straten;
En ook de hond blijve aan de band.
Dol worden kan geen mens beletten;
Maar laat ten minste wijze wetten
Mijn huid beschermen voor zijn tand.