inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1896 - 1933

poëzie (nr. 5.221):

Mizerie-mensen

I

Ik heb u lief, mizerie mensen,
Die geen genoden werdt
Van 's levens blij festijn,
Die te onverschillig zijt, om iemand kwaad te wensen
Te bitter, om nog goed te zijn.

Ge zijt een godslamp van de kerke,
In wier karmijnen hert
Wat olie wordt gedaan,
Te luttel, om in vlammen op te vlerken,
Te veel, om er van dood te gaan.

II

Ik heb u lief, m'n schamele armen,
Ik weet u schijnbaar blij
Tussen de mensen gaan,
Te fier, om gierge gunst van menselijk erbarmen
Te zwak, om heel alleen te staan.

Toch zal uw trots me nooit bezeren,
Mij, die van dichtebij
Uw bleke wezens ken;
Mij, die uit iedre dag, uit ieder uur moet leren,
Dat ik er een van de uwen ben.

-----------------------------------------
uit: Op zachte vooizekens (1923)

Schrijver: Alice Nahon
Inzender: Redactie, 26 januari 2024


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 11 stemmen aantal keer bekeken 3.078

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)