inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1859 - 1938

poëzie (nr. 3.627):

O Dood-zijn, liggend in een kist

O Dood-zijn, liggend in een kist, verterend
Langzaampjes aan, o eeuwig-eenzaam stom
Klein stil gelaat, op 't witte kussen, kerend,
Schoon 't Liefste u smeken zoude, u nooit meer om.

O, Mensdom, dat niet wil blijven stil lerend
Van Uw-Zelfs innerlijkste Zelf, o dom,
O, dom ja, daar ge u-zelf vernerend, krom,
Moest buigen voor 't groot Zijn, dit Al beherend.

'n Mens-leven is een heel traag sterven gaande
Naar 't groot geheim, waarvoor elk wezen beeft,
De dood, een grijns, die goedig steeds blijft slaande,

Omdat de dood weet dat een ziel niet beeft
Voor 't hoog-klaar triomfantelijkst Aanstaande,
Daar al wat leeft waarachtig eeuwig leeft.

Verzen (1931)

Schrijver: Willem Kloos
Inzender: JM, 23 mei 2019


Geplaatst in de categorie: heelal

3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 4.380

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)