inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1859 - 1938

poëzie (nr. 3.995):

ZELF-VERANDERING

Ik ben te veel een mens geweest,
Een mens, die gilde en klaagde en schreide,
Die dronk zijn glas en vierde feest
En diep-gevoelde dingen zeide.

Nú ben ‘k een delicaat artiest,
Verliefde van zijn fantasieën,
Maar die zich ’t allerliefst verliest
In zijn kokette melancholieën…

Melancholie-om wie? om wat?…
Ik weet niets meer, kan niets meer voelen
Dan zoet gespeel met dit en dat
Van rijmen, zachte, klare, koele.

Verzen (1894)

Schrijver: Willem Kloos
Inzender: Redactie, 11 augustus 2020


Geplaatst in de categorie: taal

3.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 3.379

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)