Poëzie

1878 - 1949

poëzie (nr. 4.346):

EEUWIG EENZAAM

Alleen de droom is werklijkheid,
Alleen de dichter kent het leven
En weet dat al hem zal begeven
Wat tijdlijk streeft en strijdt en lijdt.

Maar dat, verganklijkheid ten spijt,
Het leven zelf steeds is gebleven
De duurge droom, de hoog-verheven
Schepper van tijd en eeuwigheid.

Wat klaag ik om mijn eenzaam lot,
Schoon Lief, en dat ‘k u nimmer vinde
Op mijn overal verdoolde tocht?

Gij waart toch ’t Ene dat ik zocht,-
Schoon ik ’t in vele vormen minde –
In d’ eeuwige eenzaamheid van god.