Poëzie

1870 - 1943

poëzie (nr. 4.181):

Mag ik...

Mag ik uit de wilde spelen
van dit wisslend licht en donker,
uit de wankle op- en neergang
der verbloeiende getijden
niets dan u en u alleen onthouden
in uw nimmermeer te grijpen
stralende onafhanklijkheid?...

Kan uw ijver niet gedogen
dat u iemand buiten mij zou weten?
Alle donkre smartdoorschaûwde woorden,
elke goudverdiepte foelie,
iedere achtergrond waartegen
u herinnring poogt te bootsen,
lost zich op doorschenen van uw glimlach,
en gij zijt niet te verraden
voor het oog dat licht aan schaduw,
voor het hart dat liefde aan haat bewijst...

Onvoorwaardlijk, zonder omzien
aan de weerld ontleefd en al haar waarden,
naakt en uitgeschud van al haar middlen,
naakt en uitgeschud van al haar wonden,
hier ontvoerd waar met haar pasmunt
niets en niets valt te bereiken, -
ach wat zou ik van en voor haar armoe
moeten redden?
en wat blijft er te vergeven
voor wie al vergeten heeft?

-----------------------------------------------------
Strofen en andere verzen uit de nalatenschap
van Andries de Hoghe (1932)