T WAAR BETER STIL TE BLOEIEN...
't Waar beter stil te bloeien als een bloem,
En stil te sterven bij de dood van 't jaar,
Stil af te vallen als 't Novemberblad,
Dat zich, onmerkbaar krimpend, mengt met de aard',
Dan al 't gewoel, deze ergernis en pijn.
Wat helpt het slaven in de wildernis?
Wat baat het sloven in een woestenij?
Schiet welig 't zaad op van een barre rots?
Gedijen vissen in de Dode Zee?
Is niet het woord van d' oude dichter waar,
En heel deze aard' geen ongewiede tuin'?
Maar toch, al bulkt het onrecht om u heen
Met grof gesperde mond, al krijst de nijd,
Al trapt het Leven (o zo hoog geroemd)
Veel lieve wensen onmeedogend stuk,
Veel ed’le daden lonend met wat spot,
Ga moedig voort, MISSCHIEN dat iets beklijft
Van al dit werken in de wildernis,
MISSCHIEN is alles niet vergeefs geweest.
Inzender: Redactie, 21 mei 2021
Geplaatst in de categorie: wereld