Poëzie

1809-1876

poëzie (nr. 4.995):

Broodkruimels

Wat pikt er tegen 't vensterglas,
Alsof het vroeg: 'doe open?'
Zo 't eens die kleine vogel was...
Die 'k op de plaats zag lopen!
Och ja! daar zit hij, koud en stram;
Hoe sjilpt hij om wat eten...
Och, dat ik nu mijn boterham
Maar niet had opgegeten!

Of had ik al de krummels maar,
Die moeder weg moest vegen,
Dan was het arme diertje klaar
en stond ik niet verlegen! -
Och, Moeder! Help mij uit de nood...
En 'k zal het nooit vergeten,
Dat ook geen krummeltje van brood
Mag worden weggesmeten.