inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1776 - 1841

poëzie (nr. 1.100):

Onbestendigheid

Vlottend op verwisselingen,
Drijven de ondermaanse dingen
Langs de snelle tijdstroom af.
Niets heeft vastheid, niets wil duren:
Op de vlucht der jagende uren
Stuift ons lot daarheen als kaf.

Wat is voorspoed? wat zijn rampen?
Niets dan lichaamloze dampen,
Ras gerezen, ras verdeeld.
Zie de hongerige dagen
Aan elkanders vruchten knagen,
Woedend op hun eigen teelt.

Ketens van veranderingen
Slepen 't lot der stervelingen
Door de ruwe levensbaan.
't Is met alles wat wij bouwen,
Waar we op rusten of vertrouwen:
Zo geworden, zo vergaan!

Schrijver: Johannes Immerzeel
Inzender: adm, 22 augustus 2007


Geplaatst in de categorie: tijd

2.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 1.133

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)