inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1859 - 1941

poëzie (nr. 4.483):

klokgetik

‘k Wil niet meer luistren naar het klokgetik;
‘t Klinkt me als gelek van dropplen bloed zo bang.
Hoor hoe zij klettren, één voor één, zo lang
Als ik bewust ben van mijn Ik!

En langzaam kronkelt, als een klamme slang,
Rond keel en hart die angst… ‘t Is of ik stik…
Ik hoor aldoor der stonden stervenssnik,
Ik voel zo zoel hun adem op mijn wang.

o Stalen voetjes van de renner Tijd!
Wat holt ge uitzinnig over 't leven heen,
Dat kleine veld, mijn streven toegezeid!

o Stalen handjes! gretig, één voor één,
Neemt ge elke vreugde mee, die mijn zijn verblijdt,
En trekt ten lest mij onder de aarde – alleen!

Schrijver: Helene Swarth
Inzender: Redactie, 27 december 2021


Geplaatst in de categorie: tijd

4.0 met 11 stemmen aantal keer bekeken 1.563

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)