inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1869 - 1945

poëzie (nr. 3.651):

het meisje dat ie nooit vergeet

Wanneer 'n man zich oud gaat voelen
Verliest ie zijn luidruchtigheid
Dan wordt ie zuinig op zijn eigen,
Dan maakt ie zorgen voor de tijd
Dan gaat ie denken aan zijn fuiven,
Aan al 't lachen wat ie deed.
Maar 't meeste waar die aan zal denken
Bij al zijn lief en al zijn leed

Refrein

't Is aan het meisje dat ie nooit vergeet,
't Is aan het meisje dat ie nooit vergeet.

Het meisje waar die van ging hou'en
Liep op een avond zo maar mee,
Dat beste kind wou geen cadeautjes
Was met zijn zoenen al tevree.
Ze zei: 'Jij bent van alle jongens
De allermooiste die ik ken
En ach, jij hoeft me niet te trouwen
Wanneer jij maar gelukkig ben.'

Dat is een meisje dat men nooit vergeet,
Dat is een meisje dat men nooit vergeet.

Ze poetste 's morgens vroeg zijn schoenen
Ze deed de vlekken uit zijn jas,
Ze zorgde 's middags voor zijn potje
Wanneer er wat te koken was,
En ging ze 's avonds met hem lopen
Dan was ze leuk en chique gekleed,
Zodat de mannen naar d'r keken
Omdat 'm dat genoegen deed.

Dat is een meisje dat men nooit vergeet,
Dat is een meisje dat men nooit vergeet.

En was ie 's nachts weer aan de boemel
Dan had ze urenlang gewacht,
Dan deed ze net zo lief als anders
Al werd ie dronken thuis gebracht.
En was ie 's morgens soms niet lekker
Dan zei die allerbraafste meid:
'Hier is 'n haring en 'n klare,
Dan ben je gauw je kater kwijt'.

Dat is een meisje dat men nooit vergeet,
Dat is een meisje dat men nooit vergeet.

Wanneer zijn ouders bij 'm kwamen
Twee brave mensen van 't land,
Dan ging ze verven en behangen
Dan was zijn rommeltje aan kant.
Terwijl zijn oudjes zich verbaasden
Dat alles zo in orde was,
Zat zij maar stiekem in de keuken
En deed of ze de dienstmeid was.

Dat is een meisje dat men nooit vergeet,
Dat is een meisje dat men nooit vergeet.

En toen 't uit was met zijn liefde
Zei ze: 'Ik ga maar naar m'n moe,
Je hoeft me niets geen geld te geven,
Stuur me maar 'anzichtskaarten' toe.
Mocht ik je naderhand ontmoeten,
Als je getrouwd en vader ben,
Dan zal ik heus alleen maar kleuren,
En doen alsof ik jou niet ken.'

Dat is een meisje dat men nooit vergeet,
Dat is een meisje dat men nooit vergeet.

Schrijver: Koos Speenhoff
Inzender: Redactie, 14 augustus 2019


Geplaatst in de categorie: vrouwen

3.0 met 14 stemmen aantal keer bekeken 2.246

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Pieter Sierdsma
Datum:
7 oktober 2019
Wat een raak en heerlijk lied (met in de ooghoek een traan), nooit verouderd.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)