Hoe zachtjes wiegt
Hoe zachtjes wiegt mij in zijn armen
De sterrenrijke zomernacht;
Zij die het lot mij heeft gebracht,
Heeft als de nacht met mij erbarmen.
Ze noopt mij aan haar hart te rusten,
Het hart, dat mij zo vurig mint,
Terwijl haar wezen glimt van lusten
Als ‘t sterrenlicht zo puur en blind.
Zij heeft me nog van niets gesproken.
Klaar lacht me toe vol liefdegloed,
En wat haar harte lijden moet,
Dat houdt ze stil voor mij verdoken.
Ach, engel, laat me biddend knielen,
Ik ben zo slecht, ‘k ben u niet waard!...
Zij: Wilt ge mijn geluk vernielen?
Wat min ik boven u op aard?
..Ja, ‘k zal u lieven zonder ende,
Wat geeft het, dat gij andren mint,
Ik ben zo lichtjes welgezind;
Zult gij de blik van mij niet wenden?...
'O, trouwe! ‘k ben door u verslagen,
Gij brengt mij nieuwe zielekracht,
Neen, nimmer moet het voor mij dagen…
Wat is hij schoon, de zomernacht’.
Inzender: JM, 26 oktober 2008
Geplaatst in de categorie: jaargetijden