inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1855 - 1930

poëzie (nr. 1.376):

Van een ziek kindje

Zij laten mij niet los die heldre oogen
Van 't stille kindje aan de dood gewijd,
Op moeders armen in onnozelheid
Gezeten en zo neerziend uit den hoge.
Heel d'avond door heeft er die blik gewogen,
Over mij henen als een majesteit
Van onverwonderde genadigheid,
Dichtbij en ver en altijd onbetogen .
En nog de loutring over mij blijft wachten,
En voel 'k als schaamt' de gloed gezonder blos ;
Herziend' de moeder die zo roerde en treurde
Om 't klagelijke vruchtje dat zij beurde
En dat zo zoet was en wel efkens lachte
En... o, wier ogen laten mij niet los .

Schrijver: Jacobus van Looy
Inzender: adm, 19 februari 2010


Geplaatst in de categorie: kinderen

2.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 1.169

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)