DE SCHEPER

Een zee van golvend purper, in verbazen
En ademloos verstijfd - als waar zij dood -
Bij 't zien van 't eindloos vlammend avondrood...
Zo schijnt de heide, waar, wie honig lazen

Met de avondlast langs bloem en purper razen
Om niet te keren voor de nacht ontvlood.
En scheidend houdt de delling in haar schoot
De blanke heerden, die al ruisend grazen.

De waakse wolf, die zich geen wolf betoont,
Lekt speels de staf en handen van de herder,
Die twintig kudden eenzaam heeft gehoed.

En met een blik, waarin de liefde woont,
Drijft hij de witgewolde wolkjes verder...
En ziet naar hen, de heide en de' avondgloed.

Schrijver: Jacques Perk
Inzender: Han Messie, 10 april 2010

hmessielive.nl

Biografie van deze schrijver

schper avondrood ademloos

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 10 stemmen 1.235