Poëzie

1855 - 1930

poëzie (nr. 1.806):

Sint-Niklaas-versje bij een kalender

Dat Sint, gemijterd, in scharlaken pak,
Met paard en knecht hoog over daken rijdt,
Geloven alle kindren; zij zijn blijd'
En zoet als hij maar diep tast in de zak.
Maar dat nog 'n oudre dan de Bisschop schrijdt
Over ons hoofd heen, rustloos, nimmer zwak,
Geregeld tredend als 't gerikketak
Van 'n pendule, is voor groten 'n zekerheid.
Die dat gestaag bepeinst, kan 'm 's nachts zien gaan,
Uit neevlen tredend tègen 't donker aan,
Plechtig en hoog in 't witte licht der maan.
Zo een zit stil dan in vergetenheid,
Verdroomt zijn uren, terwijl almaar schrijdt,
Eenzelvig gaand', de nooit-neerziende Tijd.