Laat mij nog éénmaal
Laat mij nog éénmaal met U gaan:
Uw woord was mij zo strelend zacht!
Beween nog eens mijn stille waan,
Mijn liefde en droef verborgen klacht.
Laat mij nog éénmaal met U gaan
En luistren naar dit teer gerucht,
Dat uit U schreit in traan na traan
Om 't leed, waarvan mijn peinzen zucht.
Laat ons nog éénmaal samenstaan -
De wereld wenkt zo grijs, zo wijd...
Geef mij nog éénmaal, vóór wij gaan,
Uw troostende barmhartigheid.
Eén enkle maal: dan zal Uw hart
Vergeten wat gij thans beschreit -
Mijn droefenis die zwijgend mart,
Mijn smart die om Uw droefheid lijdt.
Geef mij nog ééns Uw koele hand:
Dan zal 'k voor altijd van U gaan,
En dwalen langs 't verlaten land,
En klagen van mijn laatste waan.
Inzender: adm, 19 maart 2012
Geplaatst in de categorie: ex-liefde