inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1873 - 1935

poëzie (nr. 2.408):

Het torentje.

Ik zit hier op mijn torentje
En zie de wereld draaien,
De mannen pierewaaien,
De vrouwen haaiebaaien,
Als één bewogen mierenhoop,
Met ijv'rig heen en weer geloop.
O, zette nu een reus zijn voet
Op al dat wriemelig gebroed!

Ik zit hier op mijn torentje
En zie de groene aarde,
Met alles wat daar paarde
En nieuw gewemel baarde,
Als één ontzettend ledikant,
Een grote, felle liefdebrand...

Ik zit hier op mijn torentje
En ga mijn luiken sluiten,
Er roept een stem daarbuiten,
Een oog gluurt door de ruiten;
Een laddertje wordt vastgehaakt
Hetgeen mij gans onrustig maakt.
Och, wierp nu maar een sterke hand
Dat laddertje terug op 't land.

Ik moet hier van mijn torentje
Het uurtje is geslagen
Dat 'k mij benêe moet wagen
Om mee de last te dragen
Van al dat wriemlig, druk gedoe,
Ik moet weer naar de wereld toe:
Een ziel als mens geboren
Moet scheiden van zijn toren!

Schrijver: M.A. de Wijs-Mouton
Inzender: Redactie, 17 juni 2014


Geplaatst in de categorie: wereld

4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 474

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)