inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1896-1928

poëzie (nr. 2.840):

Plakkage (Nr 2)

Ja, so geht es in der Welt
Alles fühlt man sich entgleiten,
Jahre, Haare, Liebe, Geld
Und die grosse Trunkenheiten.

Klabund: Morgenrot, Klabund, Die Tage dämmern


Waar kraait nu weer de haan?
Want 't is de tweede maal
Dat ik door de welbeminde werd verraân.

Nu zal mijn levenshardheid harder worden
Als ooit te voren; mijn arm hart, - ik wil niet wenen, -
Zal tot een harde diamant verstenen.

En elk hart dat tot mij komt: - moeder, vriend of lief, -
Zal ik sluiten binnen de ronde, harde wand
Van dit hard hart van diamant.

Elk hongerig hart dat in die toren om liefde vraagt
Zal alles moeten derven
En, zonder 'n ogenblik geluk, verhongerd moeten sterven.

Ik zal zijn een rijk, wijdgeducht landheer
Met landerijen, goud en nog veel meer;
Maar de weelde van mijn hart te schenken
Aan die mij minnen, zal ik niet meer kennen.
En ik zal ook vergeten, dat eens mijn hart was
Als een zeer fijn, kristallijnen champagneglas.

Desember 1915

Music-Hall

Schrijver: Paul van Ostaijen
Inzender: Redactie, 7 februari 2016


Geplaatst in de categorie: ex-liefde

4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 869

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)