inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie van Theo Thijssen

1879 - 1943

poëzie (nr. 2):

Storm

De stormwind huilt door ’t lover
En zwiept de populier.
Hij giert de velden over
Met woest en luid getier.
De troste eiken beven
En sidderen voor ’t geweld
En vrezen voor hun leven,
Bang dat z’Aeolus velt.

Uit wolken, dreigend duister,
Valt regen plassend neer,
De zon verbergt haar luister
‘t Is donker heinde en veer,
Geen vogel hoort men kwelen,
De bloempjes, ons zo waard,
Ze wieglen op hun stelen
En buigen ’t hoofd ter aard.

En op de wilde baren
Der opgezwiepte zee,
in talloze gevaren,
Daar rijst er meen’ge bee.
En wrakken rondgedreven,
Getuigen, stom van mond,
Hoe menig, menig leven,
Weer d’Oceaan verslond!

Schrijver: Theo Thijssen
Inzender: Redactie, 1 maart 2017


Geplaatst in de categorie: natuur

2.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 702

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)