Poëzie van Hilarion Thans

1884 - 1963

poëzie (nr. 0):

Geduld.

Gelijk Gij niet gezegd hebt, toen Ge zocht
mijn ziel, verloren schaap, in bitter lijden -
een lijden met U groeiend door de tijden,
en dat zich, slinger-rank van doornen, vlocht

rondom uw huivre leden, tot het mocht
als dolken-kroon u door de slapen snijden:
‘genoeg! ik deed genoeg u te bevrijden!’ -
maar lijdend gaaft uw laatsten ademtocht;

zo schrei ik ook niet, 'schoon mijn klein geloven
wou dat uw hand de taaie rank besnoeit
die enger, hoger, om mijn lenden gloeit:

‘genoeg! ik deed genoeg uw Naam te loven!’ -
maar zwijgend dulden tot volgroeide pijn
zal kroon van doornen, kroon van glorie zijn.