De ontzetting soms, ver, uit de diepste schacht
De ontzetting soms, ver, uit de diepste schacht
Van de erfenis, als de avondschemering
Naar dageraad van tijd de herinnering
Terug doet flikk'ren van mijn voorgeslacht:
Ik ruik de bloed'ge wet van 't: Sterf of slacht,
Wanneer mijn ogen, wijd, de tinteling
Van 't laatste licht opzuigend, ieder ding
Zien als een dreiging van vijand'ge nacht.
Het fonkelt; en het schuifelt. - 'T ligt nu stil;
En loert, geduldig. Tussen bladgetril
In koude wind glimt blauw een fosferstraal:
Herlevend, wat 't verleden van mijn stam
Joeg naar de grot, vol licht van veil'ge vlam,
Vlucht, vlucht naar huis mijn angst primordiaal.
---------------------------------
Brahman, deel I, p. 61
dit sonnet is het 9e in de cyclus: Bevrijding(1919)
Schrijver: J.A. dèr MouwInzender: Redactie, 17 juli 2023
Geplaatst in de categorie: vrijheid