inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1860-1932

poëzie (nr. 137):

Bij 't verwachten der Liefste.

Ik weet het dat ge mijn zijt - mijn alleen -
Ik weet het - en ik peins het wonder na
en kan het niet bevatten - hoe ik peins.
Mijn is uw lach en de opslag uwer ogen,
mijn is uw ziel - uw ganse, diepe ziel.

Zal ik het straks begrijpen, als ge komt,
als gij uw hand mij zo vertrouwend reikt,
het hoofdje half gebogen, als in weemoed?
Zal ik het lezen in een lange blik,
het horen in de daling uwer stem?

Ik weet het wél - het zal mij droevig zijn
als wie gevangen 't verre zonlicht ziet,
en tranen zullen komen, daar mijn ziel
't geheimnis onzer liefde niet begrijpt.

Schrijver: Frederik van Eeden
Inzender: A.N., 13 november 2002


Geplaatst in de categorie: liefde

3.7 met 23 stemmen aantal keer bekeken 4.069

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)