Poëzie

1863-1919

poëzie (nr. 4.791):

God zou de ziel vergodlijken door smart

God zou de ziel vergodlijken door smart?
Die dàt zei, was een spotter of een gek:
Wie wast 't onreine blank met klev'rig pek,
En bleekt met nacht 't diep ingezogen zwart?

Neen, smart veredelt niemand: smart verhardt.
Stinkende mestvlieg werd ik, die op drek
Aas van het gore en vunzige, en bevlek
Met vuile spot 't mooiste van 't mensenhart.

Mijn ogen hunk'ren naar de ellende heen,
En gaan gulzig te gast op elk gezicht,

Waar lach van leed wreed-ingevreten ligt,
En 'k denk gretig: 'Hij ook, niet ik alleen!'

En door mij heen vlijmt brandend deze pijn:
Een drekvlieg nu - ik kon een vlinder zijn.

----------------------------------------------------------
dit sonnet is het 4e sonnet in de cyclus: Bal