Poëzie

1829-1861

poëzie (nr. 4.034):

’T LATIJNSE SCHOOL

Latijnse school, Latijnse poort!
Gezegend en gezellig oord,
O wereld vol illusie!
Vol lust en Grieks en lief en leed,
O wereld, die ik nooit vergeet,
Vol vriendschap en vol ruzie!

O zoete bluf van ’t eerst Latijn,
O heerljkheid de tolk te zijn
Cornelii Nepotis!
Te voelen, als men verzen schrijft,
Dat men altoos een bengel blijft,
En dat de Rector groot is!

O lieve standjes voor de poort!
Mooi-meisjes in haar vree gestoord,
Die langs de Singel kuierden;
Waar onvermoeid, om klokke twee,
Nos patriae deliciae
Nog een kwartiertje luierden!

We waren toen zo prettig slecht;
(Zij ’t met een diepe zucht gezegd!)
Wij gaven om geen pensa!
Wij plaagden, wat zich plagen liet,
En waren banjaarts op ’t gebied
Van 'tupto' en van 'mensa'!

Ons hoofd, ons hart was vol en dol,
Wij speelden nog geen mensenrol,
Wij waren vrome knapen!
Vol levenslust en levensmoed,
Met Paris’ grillen, Ajax’ bloed,
En – niet voor ’t Grieks geschapen.

We zochten van Corinna’s Guit
De ondeugendste elegietjes uit;
Zijn lied was onze harem!
Wij schreven dikwijls u ter eer,
Een duizend verzen min of meer,
Amice puellaruni!

Trots al de classicissimos
En Bake en Reitz en hos en quos,
Epitome’s et talia!
Wat was ik jolig, wijs en jong,
Eer ik naar hoger wijsheid dong
En promoveerde – ad alia!

Nu kruipt of wandelt elk zijn gang,
En kent zijn wereld – zijn belang;
Nu leven we „in disputis”.
De goede dagen zijn geweest,
En uitgespeeld het korte feest
Amoenae juventutis!

Sinds werd het leven politiek,
Moraal, kritiek en polemiek!
Maar, – spijt de fraaie vormen –
’t Is alles leugen, kunst of kool – –
Ik wou weer naar ’t Latijnse school
Katheders gaan bestormen!

--------------
1849

- Nos patriae deliciae - Wij, de hoop van het vaderland (schertsend bedoeld)
- twee willekeurige voorbeelden van een Griekse vervoeging en een Latijnse verbuiging(1849)

Schrijver: P.A. de Génestet
Inzender: Redactie, 13 oktober 2020