inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1863-1919

poëzie (nr. 207):

Spreek nooit, door mij verrijkt, met domme spijt

Spreek nooit, door mij verrijkt, met domme spijt
Van cirkus, slappe koord en akrobaat:
'T is of nog nevelige dageraad
De zon zijn stijgen, dat hem draagt, verwijt.

Bedenk ook dit: je zou tot literaat
Verworden zijn, had ik je niet geleid:
Jou leerde mijn Natuur natuurlijkheid,
Die boek'rig versgepruts als leugen haat.

Hierover zeg 'k je later nog veel meer.
Je weet de weg nu, en je komt wel weer,
Als gast - zie Schiller - in mijn koninkrijk.

Ga nu terug. Ik laat je als afscheidsgroet
Jouw aarde zien. Neen, nooit heb je vermoed,
Hoe prachtig ze is van uit mijn hoogte. Kijk:


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- -
Sonnet XXV in de cyclus 'In de Hoogte'

Brahman I, p. 131(1919)

Schrijver: J.A. dèr Mouw
Inzender: J.M., 27 maart 2003


Geplaatst in de categorie: individu

3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 1.230

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)