't Is nacht. 'k Zit op de hei. Nergens geluid
't Is nacht. 'k Zit op de hei. Nergens geluid.
Over me staat, als transparant kristal
rondom een oude berggod in zijn hal
een halve bol van stilte, die me omsluit:
'k hoor, hoe heel ver een lang gillende fluit
een tunnel boort; mijn berg kraakt overal.
Een blaf, ginds, hakt een gat; en recht en smal
knapt een spleet open, tot mijn oor hem stuit.
'k Hoor t levend bloed, dat in mijn slapen gonst -
Neen: 't is het hart van de aarde: het trilt, het bonst,
of 't niet de god uit zijn verdoving wekt.
Om goed te luist'ren, doe ik de ogen dicht,
maar 'k word gehinderd nu door 't sterrenlicht,
dat tikkelend door fijne gaatjes lekt.
-----------------------------------------------------------------
de engelse vertaling van Remco van der Zwaag
luidt als volgt:
Night on a quiet heath. Enclosing me
a hall, as if transparent, crystal clear,
an absolutely silent hemisphere
around an ancient mountain deity.
A siren shrieks from far away. I hear
it tunneling. My dome cracks violently.
A bark hews out a narrow cavity.
I check the brutal splitting with my ear.
My temples buzz. I hear the living blood.
No: it’s earth’s heart. It trembles and it thuds
to wake the silent god from twilight sleep.
But, as I close my eyes to concentrate
I’m hindered by a starry light: it seeps
through microscopic holes that scintillate.
Brahman I, p. 39(1919)
Schrijver: J.A. dèr MouwInzender: Redactie, 21 december 2023
Geplaatst in de categorie: individu