Poëzie

1870 - 1943

poëzie (nr. 4.624):

Nocturne

En waart gij nimmer zelf gekomen,
En had geluk slechts kunnen zijn
Van teerst gemis de waterklare pijn
En tegen d' achtergrond der bonte dromen
Lichtschaduw van uw verre schijn,
Uw zon die nimmer boven kimmelijn
Rees uit oneindigheids verstilde stromen, -

Ik zie geen ander doel voor 't eenzaam wachten
Der gouden dagen, der juwelen nachten,
Geen inniger en dieper smaken
Van de eeuwigheid in aardes brood,
Geen naadre weg tot God te naken,
Geen zachter peluw voor de lange dood. . .

In werelds tuin, tussen Gods vaste lichten
En aardes jarelijks verjongd gelaat,
Hier waar in 't spel van zon en maan
De wolk-alleeën opengaan
Tot al de spraakloze gedichten
Der hemelse gezichten,
Had ik verwacht uw dageraad:

'k Had u verwacht zoals wij beiden
In dit geduld zonder verwijt
En onvoorwaardelijk verblijden
God wachten op zijn eigen tijd,
Wij twee die samen daaglijks deelden
Van liefdes boom de vrucht zo scherp en zoet,
En proefden in haar nasmaaks sidderende weelde
De heerlijkheid die Hem vermoedt.