Poëzie

1896 - 1933

poëzie (nr. 455):

Goenavond

Ik fluister u zacht 'goedenavond'
Mijn schamel, m'n simpel bezit
Al ligt er zo menig illusie
Begraven in 't kamerke wit.

'Goedenavond', al doodt ge zo trage
De hoop van mijn lachend gelaat
O! Ik moet u bijwijlen beminnen
Als had ik u nimmer gehaat.

'Goedenavond' gepeinsde gedachten
Die zweven nog boven mijn hoofd
'Goedenavond' gestorven ideeën
Waarin ik zo mooi heb geloofd.

Daar boven mijn stoveke pover
'Goedenavond' Gezelle's portret
Waarvoor ik in stille devotie
Wat bloemen van 't veld heb gezet.

Muziek in mijn schouwken, 'goedenavond'
Gefrazel van zuilende wind
'goedenavond' die spar ginder buiten
Waar 't zwart van de nachten begint.

'Goedenavond' grof kruis aan mijn sponde
Bewarend mijn bittere gebeên
'Goedenavond' die roos op mijn tafel
'Goedenavond' mijn wereldje kleen!