Besluit
En honderdmaal verklaarde ik mij, doch, neen,
Zij hoorde 't honderd malen niet, want ogen
Verstaan de taal, die zwijgend spreekt, alleen....
En ach! haar ogenlach bekroont mijn pogen!
Bij haar werd droefenis en lijden logen;
Mijn mond moet dus bekennen, wat ik meen:
't Is, dat ik mij, toen me oog en lach bewogen,
Als een, die doet, hetgeen hij doen moet, scheen.
Zij, in wier harten 't haten zich verhief,
Zij zeggen, dat zij haten..., zo ze oprecht zijn;
Zou ik mijn liefde haar dan niet belijden?
De liefde baart geluk en zielsverblijden,
Geluk maakt liefderijk, ik heb haar lief,
En wie gelukkig is, die kan niet slecht zijn. -
Mathilde
Schrijver: Jacques PerkInzender: B.F., 21 juni 2004
Geplaatst in de categorie: liefde